Pieśni Nabożne zostały wydane w roku 1772, ich przeznaczenie było skierowane do ludu, był to śpiewnik religijny, Karpiński był bardzo dumny ze swojego dzieła, gdyż było to bardzo ważne osiągnięcie dla niego. Pojawił się tam język naturalny, który był zrozumiany dla każdego, dominowała prosta budowa, która została odwołana do polskiej, słowiańskiej liryki ludowej.
Pieśń poranna, jest to utwór który charakteryzował się stylistyka skierowaną do Boga, jest to modlitwa ubóstwiająca stwórcę wyrażanego przez wszystkich. Wszyscy bowiem sławią Boga, który jest wszechmocny, oraz wszechobecny. To Bóg jest dobrocią, ponieważ stworzył i ocalił człowieka, i obsypuje go przez cały czas darami. Poranek, jest początkiem każdego dnia, jest to jak najbardziej stosowna chwila ażeby wszyscy chrześcijanie chwalili Boga, gdzie mogli by mu podziękować za wszystko, podziękować za jego szczodrość. Sam w sobie poranek, wschód słońca, jest zwycięstwem światła nad ciemnościami. Pieśń wieczorna jest modlitwą kończącą się dniem, gdzie stosowne jest oddać w ręce Boga nasze wszelkie dzienne sprawy, gdzie raz jeszcze można wyrazić swoją ufność, oraz wiarę gdzie stwórca zawsze ma nas pod opieką, dzięki niemu mogliśmy przeżyć dzień.
Widać, że Bóg nad nami czuwa, pomaga nam w trudach przeżytego dnia, wieczorem możemy mu podziękować za to wszystko co dla nas robi, Bóg jest z nami podczas snu, czuwa nad naszym spokojnym snem. Pieśń o Narodzeniu Pańskim jest chyba najbardziej znana, jest ona najczęściej śpiewaną kolędą w Polsce, jest to pieśń związana z Bożym Narodzeniem. Utwór rozpoczyna się oczywiście od obrazu narodzin Chrystusa, natomiast końcowy fragment kolędy niema już formy opisu, jest modlitewną prośbą do Bożego Dziecięcia o błogosławieństwo dla ojczyzny, gdzie prosi o wspieranie dobrą radą, oraz zapewnieniem dobrego bytu.
